11:20
Hey allemaal,
Als ik dit opschrijf is het maandag en zit ik op school en is het vijfde uur bezig en heb ik een tussenuur.
Zo.
Dat is dus de situatie.
Het waar, wanneer en waarom.
Hoewel, het waarom mag wel wat duidelijker.
Maatschappijwetenschappen valt uit en ik had eigenlijk aan de opdracht willen werken waar we mee bezig zijn (we moeten een enquête maken, echt een rotklus), maar mijn groepsmaatje is er niet en in mijn eentje kan ik niet zo veel.
Dus nu zit ik op de eerste verdieping. Het midden is open en ik kijk neer op de mensen die op de begane grond zitten en ik luister half naar hun gesprekken die nergens over gaan, zoals wat ik nu schrijf eigenlijk ook nergens over gaat.
Ik zit aan een tafel met een jongen die animé kijkt en een meisje met roze haar die dingen onderstreept in haar Nederlandsboek.
Het is zo heerlijk. Ik zit hier, ik laat me overspoelen door het gepraat dat van beneden komt en ik hoef er helemaal niets mee.
Straks heb ik pauze, waarin het geruststellende geroezemoes zal veranderen in een enorm lawaai. Daarna Engels, twee tussenuren en dan nog Drama. Maar voor nu zit ik hier, met mijn rug tegen de reling, comfortabel leunend tegen het zachte gordijn van stemmen.
Hoezo dichterlijke bui?
Maar nu weet ik niets meer om te schrijven. Dus ik laat het hierbij en ik ga, met de muziek der stemmen op de achtergrond, verder in mijn boek voor Engels, Extremely Loud & Incredibly Close, van Jonathan Safran Foer.
11:45
Erg jammer. Aan de tafels links en rechts van de onze zijn mensen komen zitten wiens luide stemmen het zachte gordijn doen rimpelen.
Ik weet niet meer of ik deze tekst nou voor mijn blog schrijf of niet.
11:55
Ik heb de bel niet horen gaan, maar te horen aan de verdubbeling van het geluidsniveau vermoed ik dat de pauze is begonnen. En weg is mijn rust. Nu moet ik uit mijn roes ontwaken en sociaal gaan doen.
Bedankt voor het lezen en hopelijk tot weerziens.
21:01
Ik heb het hele bovenstaande verhaal net overgetypt uit mijn opschrijfboekje en ik moet eerlijk bekennen dat ik geen flauw idee heb waar het over gaat. Op het moment zelf leek het allemaal heel logisch en mooi en vloeiend en dichterlijk, maar als ik het nu lees zie ik een heleboel wat ik zou verbeteren. Maar dat ga ik niet doen. Ik wilde jullie een indruk geven van wat ik denk als ik een tussenuur heb en dan moet ik het dus niet achteraf gaan veranderen. Misschien dat ik later een verbeterde versie ga plaatsen.
Nogmaals bedankt voor het lezen!
Bye,
Raevyn
